Caïssa opent het seizoen met een nederlaag
“Ik ben hier nog nooit geweest,” zei Fred, terwijl we uit de auto stapten in Raalte.
“En wat vind je ervan?”
“Ze houden hier wel van eten,” antwoordde hij droog.
En gelijk had hij. De eerste vier gebouwen die we vanaf het donkere parkeerplaatsje passeerden, bleken stuk voor stuk restaurants. Het kon dus bijna niet anders dan dat ook onze speellocatie, het vijfde gebouw, er één was. En jawel hoor: we gingen schaken in een pannenkoekenrestaurant. Zonder pannenkoeken, maar mét spanning.
Onze kersverse teamleider Markus stond ons daar al op te wachten. Na een korte kennismaking konden we ons opmaken voor de eerste schermutseling van het seizoen. Ons team bestond uit (in willekeurige volgorde): Jacob, Jan, Markus, Gerrit, Fred en Marc. Jan was hier onze reddende engel, want Martijn had zich op de wedstrijddag helaas moeten afmelden.
Na de hartelijke ontvangst van SV Raalte en een heldere uitleg over het bestelprotocol voor drankjes, gingen we van start. Het duurde even voordat er wat gebeurde op de borden — behalve bij Marc, die al op zet 14 een kwaliteit verloor.
Hier wint Pb3 een kwaliteit. De computer vond het allemaal nog wel meevallen, maar het gemiste trucje beloofde weinig goeds.
Gerrit had onderhand een veelbelovende aanval ontwikkeld. Zijn tegenstander had zijn donkere loper geruild, terwijl de pionnen rond de koning allemaal op witte velden stonden — normaal gesproken een kolfje naar Gerrits hand. Dit moest goedkomen.
Ondertussen kabbelen de andere partijen rustig voort. Jan, Jacob en Markus stonden solide. De rust werd echter onderbroken toen Markus ontdekte dat zijn klok was stilgevallen. Na overleg werden de tijden hersteld — misschien kunnen we het klokschandaal van Raalte nog als excuus opvoeren voor de einduitslag.
Het eerste resultaat kwam van Marc. Na een mindere zet van zijn tegenstander sloeg hij toe. Het loperpaar bleek daarna te sterk, en de overwinning was binnen.
Na Lg5 is er geen goede plek meer voor de toren! Zwart moet kiezen tussen een pion en daarmee het volledige centrum geven, of nog meer materiaal verliezen.
Niet lang daarna besloten Markus en zijn tegenstander tot een remise. Later op de avond had hij de klassieke schakerservaring door de partij door de computer te halen — die hem fijntjes vertelde dat hij twee zetten vóór het remiseaanbod +2 stond.
Markus speelde hier 32… Pd5 wanneer er na 33. Lxa4 Lb2 34. Lb5 Pxc3 tot een remise werd besloten. Markus had hier een groot voordeel kunnen behalen door met 32… Lb2 te beginnen. Want na 33. Lxa4 Ne4 34. Le1 Lxc3 35. Lxc3 Pxc3 moet wit zijn loper verplaatsen en kan hij de c4-pion niet aanvallen! Erg lastig om te vinden na een lange partij. Maar toch, de tussenstand is op dit moment ½-1½ voor ons!
Bij Fred was inmiddels de Raaltense lucht naar zijn hoofd gestegen. Hij ging vol in de aanval, wat leidde tot een stelling waarin hij een overweldigende aanval had weten te ontwikkelen.
Hier is zowel 16. Lxf6 als 16.Txc5 (met het idee dat dat paard nu niet meer kan helpen in de verdediging!) bijzonder sterk. Helaas speelde Fred hier een andere logische zet; 16.Lh6. Waarna de stelling met 16…Pe8 weer gelijk was.
In de diagram hieronder het laatste moment waarop zowel de stelling als de notatie nog te begrijpen was.
Fred had zichtbaar genoten van de chaos op zijn bord. Zijn commentaar op bovenstaande stelling: “vanaf hier snap ik helemaal niet meer. Ik heb waarschijnlijk een notatiefout gemaakt. Ik heb nog meer materiaal geofferd. Ik kwam in tijdnood, maar stond inmiddels volkomen verloren. In de slotstelling stonden er een stuk of 5- 6 stukken op de achterste rij waar we achteraf vreselijk om gelachen hebben. Het was een idiote wilde partij.”
Niet lang daarna moest ook Gerrit opgeven. “Ik had die andere loper onderschat,” gaf hij eerlijk toe.
Jan vocht dapper op bord 4, stond meerdere keren beter, maar moest uiteindelijk buigen na sterk tactisch spel van zijn tegenstander. Hij was voor de partij verrast door de rating die hij had gekregen van de KNSB, maar heeft duidelijk laten zien dat hij deze verdient. Een knappe partij tegen een op papier sterkere speler!
Hier speelde Jan 33…Dd6 waar na 34.Pxg6 wit er een stuk beter uit komt omdat de pion op g7 uiteindelijk valt met schaak.
Als laatste was Jacob nog bezig — en hij deed wat Jacob doet: zich stevig ingraven en geduldig wachten op een fout. Zijn tegenstander weigerde echter risico’s te nemen en accepteerde in tijdnood een slim remiseaanbod.
Goede rekenstelling om te bekijken of er nog wat spel in zit voor wit.
Zo eindigde de avond in het pannenkoekenrestaurant van Raalte met een 4–2 nederlaag, maar met goed genoeg spel om vertrouwen uit te putten.
Volgende ronde pakken we ze — hopelijk op een locatie met iets minder stroop, en iets meer punten.
